Door wie en waarom is Phase 1 opgezet?

Phase 1 in zijn huidige vorm heeft nooit kunnen zijn zonder de eindeloze rij aan mensen die, op wat voor manier dan ook, wilden helpen. Zonder die hulp waren we nooit gekomen waar we nu staan.

Gek genoeg heb ik nooit getwijfeld aan het idee dat deze organisatie ooit "iets" kon worden, ook al hebben we sinds ons bestaan al veel uitdagingen mogen overwinnen. Het was alsof mijn vertrouwen in hetgeen we voor ogen hadden, telkens weer gevoed werd door iets groters. Ik wist dat het altijd goed zou komen. 

Ook al bestaan we nog maar officieel sinds 7 augustus 2019, onze reis is er nu al één van avontuur, pionieren en bijzondere momenten. 

Ik wil een aantal mensen in het bijzonder benoemen die cruciaal zijn geweest in onze droom. Marcel, onze co-founder, die vanaf het begin altijd hetzelfde geloof en vertrouwen (en soms ook ongeloof) heeft gekend in wat er allemaal op ons pad is gekomen. Melina, mijn partner, die grote risico's heeft genomen door financieel in de bres te springen en als enige haar vertrouwen in wat we aan het doen waren, liet zien door bij te springen en gaten te dichten. Shukri , Eben en Dave, die ons Zuid-Afrikaanse team telkens weer het vertrouwen gaven om geduldig te blijven en te wachten "totdat het wonder geschiedde". 

Er zijn nog zoveel anderen die mij te binnen schieten, dank je wel voor wat je doet. Weet dat je iets bijdraagt aan het leven van een ander. Een bijdrage die zo oneindig veel meer betekent dan al het andere op deze aarde. 

Het begin

Het idee rond Phase 1 ontstond in het begin van 2018. Ik had ideeën en dromen over wat ik zou kunnen bijdragen aan de verslavingszorg. In die periode (ik was zelf nog pril in herstel) was er nog veel eigen wil, veel onbewust ego, niet voldoende zelfliefde. Desondanks droomde ik van een plek in Kaapstad (daar waar ik ook het begin van mijn herstel had gevonden). 

Er was nog geen naam, slechts een idee en op een dag kreeg ik de uitnodiging via een bevriende relatie van mijn zus om op bezoek te gaan bij Don Schothorst om eens te praten. Voor degenen die niet weten wie Don Schothorst is: Don was één van de eerste (zo niet de eerste) die klinische behandeling in Kaapstad aanbood én de grondlegger van Solutions in Voorthuizen. Ik weet nog dat ik dat heel bijzonder vond: "Don Schothorst die mij wilde ontvangen!". "Wat was ik nou eigenlijk, wie stelde ik eigenlijk voor?" Mijn ego was de leidraad voor allerlei gedachten. Vol enthousiasme en een trillende stem belde ik mijn vriendin om het nieuws te vertellen. 

Die namiddag mocht ik langskomen. Het ging toen al slecht met Don. Zijn Alzheimer was zichtbaar en gevorderd. Leergierig luisterde ik naar al zijn verhalen, ijverig vertelde ik mijn verhaal. Mijn onbewust verlangen om indruk te maken was erg aanwezig. Ik wilde het graag goed doen! 

Het was het begin van een grote hoeveelheid gesprekken met Don over van alles en nog wat. Steeds weer ging ik langs, met de bus, vanuit Hilversum. Mijn idee toentertijd was om een "Detox plus" te starten: een detox waar je niet enkel "ontgift" werd van middelen, maar waar je ook alvast klaargestoomd werd voor de behandeling erna. Groepssessies, werken aan je grondhouding van dankbaarheid en nederigheid, dat soort zaken. Het doel was om ervoor te zorgen dat cliënten al met de juiste instelling en verwachting hun behandeling in te laten gaan, zodat ze niet dagen zouden verspillen waarin ze eerst moesten wennen aan het leven in behandeling, in theorie geen slecht idee. Hier ontstond ook onze oorspronkelijke naam "Phase 1": het begin van herstel in de eerste fase van een traject. 

Ik maakte plannen, schreef rapporten. Net als ik, had Don, ondanks zijn gevorderde Alzheimer, grootste plannen. Het was leerzaam voor me, deze tijd en het had niet veel gescheeld of deze "Detox plus" was wellicht écht van start gegaan. Ik had inmiddels mijn oog laten vallen op een bijzondere locatie én er diende zich zelfs een private investeerder aan. Terugkijkend, ben ik erg blij dat dát nooit is gebeurd. Iets met "goddelijke interventie" als je begrijpt wat ik bedoel. 

Ik weet nog goed dat na al die maanden van investeren in tijd en energie, het verlangen om dít te laten slagen onbewust levensgroot was geworden en toen het eenmaal tijd was om mijn lijvige voorstel te presenteren aan deze investeerder, was ik zó gespannen door mijn eigen beperkende overtuiging dat "dit móest lukken" dat ik vinnig en geïrriteerd raakte, telkens als mijn collega teamgenoten mij onderbraken in mijn verhaal. De indruk die ik daarmee wekte was verre van de stabiele, zelfverzekerde ondernemer. Het kon niet anders dan dat ik nogal labiel en dictatoriaal over kwam en door mijn eigen onvermogen zag ik dit schip zó aan mij voorbij passeren. Het was een abrupt einde aan intensieve periode van praten en samen komen. 

Bezinning

"En nu? Wat was de boodschap die ik in dit voorval tot me moest nemen?" Het waren gedachten waar ik lang bij stil kon staan in de dagen en weken die volgden. Er was me al eerder geadviseerd om kleiner te denken, makkelijker te beginnen en verwachtingen los te laten. 

Het was inmiddels eind 2018 toen ik besloot Marcel van Oostveen te vragen mee te doen met, wat toen nog, niets meer dan een idee was. 

"Als het niet aan de voorkant kan, waarom bedenken we dan niet iets aan de achterkant?" Na een gesprek met één van de vele gemeentes in Nederland, waarin duidelijk werd gemaakt dat een "Sober living huis" óók voor veel obstakels zou gaan zorgen, kwam op een avond ineens het idee voor een tussen-variant: "Herstel Begeleiding!". Een vorm van zorg die verder ging dan zelfhulpgroepen en sponsorschap en waarbij je niet in een sober living huis hoefde te komen wonen! 

Het leek een goed idee! Het zorgde voor een aanzienlijke kostenbesparing voor gemeentes én het paste in het straatje van het landelijk beleid voor ambulantisering van zorg. Daarnaast bood het ook een oplossing voor een groot probleem: 70-90% van verslaafden die een behandeling ondergaan, vallen het eerste jaar na behandeling gewoon weer terug. 

Het idee van Herstel Begeleiding was geboren en we zijn nog altijd de enige in Nederland die deze intensieve individuele begeleiding aanbieden. 

Herstel Begeleiding en verder....

Onze service "Herstel Begeleiding" was geboren aan de keukentafel van de Neuweg in Hilversum en het is, vandaag de dag, nog steeds een unieke vorm van zorg. Het zorgde voor een startpunt om verder na te denken over wat er allemaal nog meer miste in het leveren van goede (na)zorg voor verslaafden én hun naasten.

We wisten dat, met onze visie, we écht iets bijzonders in handen hadden en ook al waren veel van onze ideeën nog slechts mooie plaatjes op papier, het gaf ons wel richting in waar we naar toe wilden werken: ambulante herstel begeleiding door het hele land, Safehouses, de meest intensieve behandeling beschikbaar, naastenzorg, interventies; allemaal diensten die nodig waren, maar niet persé te vinden waren bij één overkoepelende zorgaanbieder. Uiteindelijk leidden al die ideeën tot een zogenaamd Phase 1 model van zorg, die we vandaag de dag nóg steeds gebruiken als we uitleggen waarom Phase 1 uniek is in haar concept. 

Dat het werkt, blijkt uit onze groei. Honderden cliënten en families die we helpen met inmiddels bijna 100 teamleden verspreid over 3 continenten en op 8 bijzondere locaties. Wat zijn we dankbaar voor alle mooie momenten…

 Nieuwe alinea